Droga wojewódzka nr 384

DW384
Długość

36 km

Województwa

dolnośląskie

Zdjęcie
Obwodnica Bielawy, widok z Góry Parkowej
Obwodnica Bielawy, widok z Góry Parkowej
Przebieg trasy
Legenda
w użyciu
  projekt, budowa, konieczność modernizacji
węzeł drogowy typu WA
węzeł drogowy typu WB
skrzyżowanie
rondo
przejście graniczne
punkt poboru opłat (PPO)
stacja poboru opłat (SPO)
most / wiadukt / estakada
prom
rzeka – brak przeprawy
przejazd kolejowo-drogowy
tunel
parking z bufetem
stacja paliw
restauracja
hotel / motel lub inne miejsce noclegowe
drogowy odcinek lotniskowy
roboty budowlane
zakaz ruchu
Multimedia w Wikimedia Commons

Droga wojewódzka nr 384 (DW384) – droga wojewódzka łącząca DW385 w Woliborzu, DW381 w Nowej Rudzie z DK8 i DK39 w Łagiewnikach. Prowadzi przez Góry Sowie (Przełęczą Woliborską 711 m n.p.m.), Bielawę oraz Dzierżoniów. Droga stanowi główne połączenie dla Nowej Rudy oraz dla powiatu dzierżoniowskiego, z Wrocławiem oraz autostradą A4, a także z przejściem granicznym do Czech – Tłumaczów-Otovice. Droga wojewódzka nr 384 należy do bardziej obciążonych ruchem dróg wojewódzkich Dolnego Śląska. Jest ona jednym z najważniejszych ciągów transportowych obsługujących zespół miast Dzierżoniów-Bielawa-Pieszyce o czym świadczy wysoka intensywność ruchu pojazdów ciężkich (kategoria ruchu KR-4). Jest drogą o szczególnych walorach widokowych.

Przebieg Obwodnicy Bielawy
Obwodnica Bielawy nocą

Historia numeracji

Na przestrzeni lat trasa posiadała różne oznaczenia i kategorie:

Numer Kategoria Przebieg Lata obowiązywania Źródło Uwagi
Do 1945 roku trasa znajdowała się poza terytorium Polski. Nieznana numeracja w latach 1945–1952.
? droga główna / droga drugorzędna / droga lokalna („droga inna”) Nowa Ruda – Wolibórz – Bielawa – Dzierżoniów – Łagiewniki 1952 – 1970
  • Mapa samochodowa Polski, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1956 .
  • Atlas samochodowy Polski. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1958, s. 116–117.
  • Mapa samochodowa Polski 1:1 000 000, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1962 .
  • Atlas samochodowy Polski 1:500 000. Wyd. IV. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1965, s. 116–117.
  • brak danych na temat numeracji
  • kategorie na podstawie materiałów źródłowych:

• według mapy z 1956 roku i atlasu z 1958 r. „droga drugorzędna”: Nowa Ruda – Bielawa – Dzierżoniów, „droga główna”: Dzierżoniów – Łagiewniki
• na mapie z 1962 roku i atlasie z 1965 r. „droga inna” na odc. Nowa Ruda – Dzierżoniów, „droga drugorzędna” z Dzierżoniowa do Łagiewnik

x20 • droga państwowa IV klasy: do 1985
• droga krajowa: od 1 X 1985[1] 		Nowa Ruda – Wolibórz 1970 – 1986 Województwo wrocławskie: sieć dróg państwowych 1:300 000, 1970 . • litera x była przypisana do tablic rejestracyjnych z ówczesnego województwa wrocławskiego
• kategoria na podstawie źródła
• na mapach PPWK trasa oznaczona jako droga drugorzędna, bez numeracji; w atlasach droga główna Łagiewnki – Dzierżoniów, dalszy odcinek jako droga drugorzędna
x25 Wolibórz – Bielawa – Dzierżoniów
x13 Dzierżoniów – Łagiewniki
384 • droga krajowa: 1 X 1985 – 31 XII 1998
• droga wojewódzka: od 1 I 1999 		Wolibórz – Dzierżoniów – Łagiewniki od 14 II 1986
Lista źródeł
  • Uchwała nr 192 Rady Ministrów z dnia 2 grudnia 1985 r. w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg krajowych (M.P. z 1986 r. nr 3, poz. 16)
  • Polska: atlas samochodowy 1:300 000. Wyd. pierwsze. Warszawa: Polskie Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1992. ISBN 83-7000-080-0.
  • Polska: mapa samochodowa 1:700 000, wyd. 1, Szczecin: Wydawnictwo Kartograficzne KOMPAS, 1996–1997, ISBN 83-904373-2-5 .
  • Polska: mapa samochodowa 1:700 000, wyd. II Zmienione i poprawione, Szczecin: Wydawnictwo Kartograficzne KOMPAS, 1997–1998, ISBN 83-904373-3-3 .
  • Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1998 r. w sprawie ustalenia wykazu dróg krajowych i wojewódzkich (Dz.U. z 1998 r. nr 160, poz. 1071)
  • Polska: mapa samochodowa z podziałem administracyjnym 1:700 000, wyd. V Zmienione, poprawione i uaktualnione, Szczecin: Wydawnictwo Kartograficzne KOMPAS, 1999–2000, ISBN 83-904373-7-6 .
  • POLSKA Atlas drogowy 1:200 000. Mapy Ścienne Beata Piętka, 2000.
  • Polska: autoatlas 1:300 000, Autoatlas opracowano dla potrzeb Polskiego Koncernu Naftowego ORLEN Spółka Akcyjna, Warszawa: ABW Sp. z o.o., 2001, ISBN 83-915542-0-1 .
  • Polska: mapa samochodowa z podziałem administracyjnym 1:700 000, wyd. XII Zmienione, poprawione i uaktualnione, Szczecin: Wydawnictwo Kartograficzne KOMPAS, 2004–2005, ISBN 83-904373-7-6 .
  • Polska: mapa samochodowa z podziałem administracyjnym 1:700 000, wyd. XIV Zmienione, poprawione i uaktualnione, Szczecin: Wydawnictwo Kartograficzne KOMPAS, 2005–2006, ISBN 83-904373-7-6 .
  • Polska 2016: mapa samochodowa 1:700 000, wyd. XXVII, Dom Wydawniczy PWN, 2016, ISBN 978-83-7705-942-5 .
  • Atlas samochodowy Polski 1:200 000 dla profesjonalistów. Wyd. IX. Warszawa: Dom Wydawniczy PWN, 2017. ISBN 978-83-7705-978-4.
  • Polska 2020/2021: mapa samochodowa 1:700 000, Warszawa: Grupa PWN, 2020, ISBN 978-83-65808-36-3 .
 do 19 października 2012 roku[2] dozwolony ruch ciężki o nacisku na pojedynczą oś do 10 ton
385 Nowa Ruda – Wolibórz 14 II 1986 – ?
Lista źródeł
  • Uchwała nr 192 Rady Ministrów z dnia 2 grudnia 1985 r. w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg krajowych (M.P. z 1986 r. nr 3, poz. 16)
  • Polska: atlas samochodowy 1:300 000. Wyd. pierwsze. Warszawa: Polskie Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1992. ISBN 83-7000-080-0.
  • Polska: mapa samochodowa 1:700 000, wyd. 1, Szczecin: Wydawnictwo Kartograficzne KOMPAS, 1996–1997, ISBN 83-904373-2-5 .
  • Polska: mapa samochodowa 1:700 000, wyd. II Zmienione i poprawione, Szczecin: Wydawnictwo Kartograficzne KOMPAS, 1997–1998, ISBN 83-904373-3-3 .
  • Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1998 r. w sprawie ustalenia wykazu dróg krajowych i wojewódzkich (Dz.U. z 1998 r. nr 160, poz. 1071)
  • Polska: mapa samochodowa z podziałem administracyjnym 1:700 000, wyd. V Zmienione, poprawione i uaktualnione, Szczecin: Wydawnictwo Kartograficzne KOMPAS, 1999–2000, ISBN 83-904373-7-6 .
  • POLSKA Atlas drogowy 1:200 000. Mapy Ścienne Beata Piętka, 2000.
  • Polska: autoatlas 1:300 000, Autoatlas opracowano dla potrzeb Polskiego Koncernu Naftowego ORLEN Spółka Akcyjna, Warszawa: ABW Sp. z o.o., 2001, ISBN 83-915542-0-1 .
  • Polska: mapa samochodowa z podziałem administracyjnym 1:700 000, wyd. XII Zmienione, poprawione i uaktualnione, Szczecin: Wydawnictwo Kartograficzne KOMPAS, 2004–2005, ISBN 83-904373-7-6 .
  • Polska: mapa samochodowa z podziałem administracyjnym 1:700 000, wyd. XIV Zmienione, poprawione i uaktualnione, Szczecin: Wydawnictwo Kartograficzne KOMPAS, 2005–2006, ISBN 83-904373-7-6 .

Dopuszczalny nacisk na oś

Od 13 marca 2021 roku[3] na całej długości drogi dopuszczalny jest ruch pojazdów o nacisku pojedynczej osi do 11,5 tony z wyjątkiem określonych miejsc oznaczonych znakiem zakazu B-19.

Do 13 marca 2021 r.

W latach 2015[4] – 2021 droga wojewódzka nr 384 była objęta ograniczeniami dopuszczalnego nacisku pojedynczej osi:

Znak Dopuszczalny nacisk Odcinek
DW384 do 10 ton granica miasta Dzierżoniów – granica miasta Łagiewniki[5]
DW384 do 8 ton[6]
  • miejski odcinek w Dzierżoniowie
  • miejski odcinek w Łagiewnikach

Miejscowości leżące przy trasie 384

Przypisy

  1. ↑ Ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U. z 1985 r. nr 14, poz. 60).
  2. ↑ Rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 6 września 2012 r. w sprawie wykazu dróg krajowych oraz dróg wojewódzkich, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 10 t, oraz wykazu dróg krajowych, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 8 t (Dz.U. z 2012 r. poz. 1061).
  3. ↑ Ustawa z dnia 18 grudnia 2020 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 54).
  4. ↑ Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 13 maja 2015 r. w sprawie wykazu dróg krajowych oraz dróg wojewódzkich, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 10 t, oraz wykazu dróg krajowych, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 8 t (Dz.U. z 2015 r. poz. 802).
  5. ↑ Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 21 kwietnia 2017 r. w sprawie wykazu dróg krajowych oraz dróg wojewódzkich, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 10 t, oraz wykazu dróg krajowych, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 8 t (Dz.U. z 2017 r. poz. 878).
  6. ↑

    Art. 41. 1. Po drogach publicznych dopuszcza się ruch pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędowej do 11,5 t, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Minister właściwy do spraw transportu ustala, w drodze rozporządzenia, wykaz: 1) dróg krajowych oraz dróg wojewódzkich, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 10 t, 2) dróg krajowych, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 8 t – mając na uwadze potrzebę ochrony dróg oraz zapewnienia ruchu tranzytowego.
    3. Drogi wojewódzkie inne niż drogi określone na podstawie ust. 2 pkt 1, drogi powiatowe oraz drogi gminne stanowią sieć dróg, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 8 t.

    Ustawa o drogach publicznych (Dz.U. z 2016 r. poz. 1140)

Linki zewnętrzne

  • Dolnośląska Służba Dróg i Kolei
  • p
  • d
  • e