Emetyna

Emetyna

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) (2S,3R,11bS)-2-{[(1R)-6,7-dimetoksy-1,2,3,4-tetrahydroizochinolin-1-ylo]metylo}-3-etylo-9,10-dimetoksy-1,3,4,6,7,11b-heksahydro-2H-benzo[a]chinolizyna Inne nazwy i oznaczenia farm. łac. emetini hydrochloridum heptahydricum, emetini hydrochloridum pentahydricum
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C29H40N2O4
Masa molowa	480,64 g/mol
Wygląd	biały bezpostaciowy proszek[1]
Identyfikacja
Numer CAS	483-18-1 316-42-7 (·2HCl)
PubChem	10219
DrugBank	DB13393
SMILES CCC1CN2CCC3=CC(=C(C=C3C2CC1CC4C5=CC(=C(C=C5CCN4)OC)OC)OC)OC
InChI InChI=1S/C29H40N2O4/c1-6-18-17-31-10-8-20-14-27(33-3)29(35-5)16-23(20)25(31)12-21(18)11-24-22-15-28(34-4)26(32-2)13-19(22)7-9-30-24/h13-16,18,21,24-25,30H,6-12,17H2,1-5H3/t18-,21-,24+,25-/m0/s1 InChIKey AUVVAXYIELKVAI-CKBKHPSWSA-N
Właściwości Rozpuszczalność w wodzie 0,984 mg/l (15 °C)[2] Temperatura topnienia 74 °C[2]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2024-09-02] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanego źródła[3] dichlorowodorek emetyny Niebezpieczeństwo Zwroty H H300, H315, H319 Zwroty P P264, P280, P301+P310, P302+P352, P305+P351+P338, P332+P313 Numer RTECS DK1750000 Dawka śmiertelna LD50 0,012 mg/kg (szczur, drogą pokarmową)[3]
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	P01AX02, P01AX52
Multimedia w Wikimedia Commons

Emetyna – organiczny związek chemiczny, alkaloid występujący w korzeniu ipekakuany. Uzyskiwany jest przez półsyntetyczną metylację kefaliny, innego alkaloidu tej rośliny. Jego działanie pierwotniakobójcze było wykorzystywane do leczenia czerwonki amebowej oraz motylicy wątrobowej. Działanie wykrztuśne i wymiotne emetyny jest powodowane przez silne drażnienie błony śluzowej żołądka. Emetynę podaje się wówczas, gdy leczenie metronidazolem jest nieskuteczne lub przeciwwskazane.

Emetyna podawana w dużych dawkach kumuluje się w organizmie i może spowodować uszkodzenia żołądka, wątroby, a nawet zatrzymanie akcji serca. W miejscu wstrzyknięcia może pojawić się ropień.

Iniekcje podskórne lub domięśniowe.