FSO Polonez Atu

FSO Polonez Atu − odmiana sedan modelu FSO Polonez produkowana w latach 1996–2002 w dwóch generacjach.

FSO Polonez Atu

Inne nazwy	FSO Atu FSO Celina FSO Atou
Producent	FSO
Zaprezentowany	Międzynarodowe Targi Poznańskie 1994
Okres produkcji	styczeń 1996–marzec 1997
Miejsce produkcji	Warszawa
Następca	Daewoo-FSO Polonez Atu Plus
Dane techniczne
Segment	C
Typy nadwozia	4–drzwiowy sedan
Silniki	R4: 1398 cm³, 1598 cm³, 1905 cm³
Skrzynia biegów	5–biegowa manualna
Napęd	tylny
Długość	4318 mm[1]
Szerokość	1650 mm[1]
Wysokość	1420 mm[1]
Rozstaw osi	2509 mm[1]
Masa własna	1085 kg 1,4[2] 1110 kg 1,6[2] 1130 kg Diesel[2]
Zbiornik paliwa	45 l
Liczba miejsc	5
Bagażnik	300/1070 l
Dane dodatkowe
Pokrewne	FSO Polonez Caro
Konkurencja	Daewoo Nexia Łada 110 Łada Samara 21099 Tofaş Doğan
Multimedia w Wikimedia Commons

Już na początku lat 80. XX wieku myślano nad wdrożeniem do produkcji Poloneza w nowej wersji nadwoziowej, będącej uzupełnieniem gamy modelowej po planowym zaprzestaniu produkcji Polskiego Fiata 125p. Gotowy prototyp Poloneza w wersji sedan przygotowany został w 1982 roku na bazie modelu FSO Polonez MR'78, ale posiadał on kilka wad, które wykluczały wdrożenie do produkcji. Sztywność tylnej części nadwozia była niezadowalająca, pojemność bagażnika była o 1/3 mniejsza niż w modelu 125p. Wszystkie te wady, brak funduszy oraz podjęcie decyzji o pozostawieniu w produkcji modelu Polski Fiat 125p ostatecznie przekreśliły los tego prototypu. Powstał jeden egzemplarz w kolorze pomarańczowym.

10 lat po nieudanej próbie stworzenia sedana w FSO powstała pierwsza makieta Poloneza w wersji sedan, na bazie modelu Caro. W 1994 roku na targach poznańskich zaprezentowano pierwszy jeżdżący prototyp Poloneza w tej wersji nadwoziowej. Auto spotkało się z dużym zainteresowaniem publiczności. Prototyp posiadał kilka znaczących różnic w stosunku do modelu seryjnego. Pojawiła się całkowicie nowa zaprojektowana przez włoską firmę Orciari deska rozdzielcza (tablica przyrządów z modelu MR'93), nowe boczki drzwiowe oraz schowek na kasety pomiędzy siedzeniami, który mógł również pełnić funkcję podłokietnika. Istotne zmiany zaszły w tylnym zawieszeniu: zastąpiono resory piórowe sprężynami śrubowymi i wahaczem wleczonym, amortyzatory zainstalowano ukośnie. Prototyp ten był koloru białego i posiadał tylne lampy z modelu Caro.

W 1995 roku FSO przedstawiła na targach kolejną wersję prototypu sedana. Auto to miało identyczną deskę rozdzielczą jak pierwszy biały prototyp, jednak tylne zawieszenie posiadało resory piórowe. Pojazd ten był w kolorze fioletowym z pakietem stylistycznym firmy Orciari, na tylnych błotnikach znajdował się napis „Limited”. Lampy tylne były identyczne jak w modelu seryjnym. Zdjęcia tego prototypu można często spotkać na pierwszych folderach reklamowych FSO Atu.

Możliwe, że powstał również bliźniaczy model prototypu z 1995 roku, jednak w innym (ciemniejszym) kolorze i bez oznaczeń o wersji limitowanej. Razem z tymi prototypami po 1994 roku powstawały również auta niewiele różniące się od wersji seryjnych.

Produkcję seryjną modelu rozpoczęto w 1996 roku. Początkowo auto to miało nosić nazwę FSO Atu, jednak ona musiała zostać zmieniona po proteście towarzystwa ubezpieczeniowego ATU. Model Atu w stosunku do Caro cechował się lepszym wyciszeniem, spowodowanym wyraźnym oddzieleniem tylnej części nadwozia od przestrzeni pasażerskiej oraz większą o 20% sztywnością nadwozia. Dużą pojemność bagażnika udało się osiągnąć dzięki ukośnemu zainstalowaniu tylnych amortyzatorów.

Auto to oferowano wyłącznie w trzech wersjach silnikowych: 1.6 GLi z jednopunktowym wtryskiem paliwa, 1.4 GLi 16V z wtryskiem wielopunktowym oraz z silnikiem wysokoprężnym 1.9 GLD^[1][2]. Niedługo po wprowadzeniu do produkcji Atu doczekał się swojego zmodernizowanego następcy Poloneza Atu Plus.

FSO Polonez Atu w latach 1996−1997 był eksportowany do Holandii pod nazwą FSO Celina, a na rynek francuski jako FSO Atou^[3].

Polonez Atou, był oferowany we Francji pod tą nazwą nie tylko z powodu chęci zyskania francuskich klientów francusko brzmiącą nazwą, ale także próby uniknięcia ewentualnego konfliktu z działającą we Francji ubezpieczalnią Atu. Samochód na rynku francuskim kosztował 40 tysięcy franków. Dla Francuzów była to równowartość ich trzech wypłat, a sam samochód był reklamowany jako najtańszy nowy samochód we Francji. Sprzedawano go nawet w sieci supermarketów Leclerc, łącznie na rynek francuski trafiło ponad 15000 egzemplarzy. Dla porównania według kursu z 31 stycznia 1996 1 frank francuski(FRF) kosztował według NBP 0,4988 złotego, a więc samochód kosztował w złotówkach ok. 19952 złotych, co przy pensji minimalnej w Polsce równej 325 złotych dawało ponad 61 pensji minimalnych za samochód^[4][5].

Daewoo-FSO Polonez Atu Plus

Producent	Daewoo-FSO
Zaprezentowany	21 marca 1997
Okres produkcji	1 kwietnia 1997–22 kwietnia 2002
Miejsce produkcji	Warszawa
Poprzednik	FSO Polonez Atu
Dane techniczne
Segment	C
Typy nadwozia	4–drzwiowy sedan
Silniki	R4: 1398 cm³, 1598 cm³
Skrzynia biegów	5–biegowa manualna
Napęd	tylny
Długość	4369 mm[7]
Szerokość	1650 mm[7]
Wysokość	1420 mm[7]
Rozstaw osi	2509 mm[7]
Masa własna	1110–1160 kg[7]
Zbiornik paliwa	45 l
Liczba miejsc	5
Bagażnik	360/1070 l
Dane dodatkowe
Pokrewne	Daewoo-FSO Polonez Kombi Daewoo-FSO Polonez Caro Plus
Konkurencja	Daewoo Lanos Daewoo Nexia Łada 110 Łada Samara 2115 Opel Astra Classic Renault 19 Chamade Tofaş Doğan
Multimedia w Wikimedia Commons

W kwietniu 1997 roku, wprowadzono do produkcji model Atu Plus zmodernizowany zgodnie z linią „Plus”. Różnił się on od poprzednika przede wszystkim deską rozdzielczą, nowymi lakierowanymi zderzakami, nowym typem wtrysku jednopunktowego Bosch. Wprowadzono także standardowo hydrauliczne wspomaganie kierownicy (wcześniej oferowane w opcji). W zawieszeniu zmieniono geometrię przednich kół aby poprawić ich przyczepność.

Od stycznia 1998 roku montowano do silników 1.6 wtrysk wielopunktowy (oznaczenie GSi), równolegle z wtryskiem jednopunktowym (GLi). Pierwszy z silników osiągał moc maksymalną 84 KM, drugi 76 KM. Samochód otrzymał nowe klamki i zamki oraz jeden kluczyk do zapłonu i drzwi. W 2000 roku pewnym zmianom uległa tylna odblaskowa blenda w której zmieniono min. uchwyt do podnoszenia klapy bagażnika.

W kwietniu 2002 roku produkcję zawieszono, jednak tak naprawdę definitywnie zakończono, gdyż pozbyto się wszystkich tłoczników niezbędnych do produkcji tego auta (płyty podłogowej, boków nadwozia).

• Sedan kilkanaście lat przed Atu. [w:] polskie-auta.pl [on-line]. [dostęp 2010-06-06]. (pol.).
• Prototyp Poloneza Atu (Caro Sedan). [w:] polskie-auta.pl [on-line]. [dostęp 2010-06-06]. (pol.).
• Atuty Atu. [w:] Auto Świat 43/03 str. 46 [on-line]. [dostęp 2010-06-06]. (pol.).