Instrukcja techniczna C-III

Instrukcja techniczna C-III – archiwalna instrukcja geodezyjna w Polsce, będąca częścią przepisów Pomiary szczegółów terenowych (dział "C" Powszechnych Przepisów o Pomiarach Kraju) i obowiązująca w latach 1962–1979[1], wprowadzona i zatwierdzona decyzją[2] Prezesa Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii (GUGiK) z 18 sierpnia 1962 w sprawie "Opracowania mapy zasadniczej w skali 1:5000 na podkładzie fotogrametrycznym". Instrukcja została opracowana w latach 1961–1962 w Biurze Techniki GUGiK z uwzględnieniem doświadczeń uzyskanych przy stosowaniu w latach 1957–1961 ulepszanych projektów instrukcji oraz opinii Ministerstwa Rolnictwa oraz Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego[1].

Instrukcja zawiera zbiór, jednolitych pod względem merytorycznym, technicznym i porządkowym, wytycznych dotyczących postępowania w zakresie prac kameralnych i polowych związanych z wykonywaniem mapy zasadniczej w skali 1:5000 na podkładzie fotogrametrycznym (otrzymanym na podstawie zdjęć lotniczych i przy maksymalnym wykorzystaniu istniejących materiałów geodezyjnych i kartograficznych), jako mapy stanowiącej mapę sytuacyjną zwartych terenów, obejmujących kompleks jednostek administracyjnych i gospodarczych dla obszarów użytkowanych rolniczo i obszarów leśnych o przeciętnym nagromadzeniu szczegółów terenowych i gdy przeciętna szerokość tych szczegółów i odległość między nimi nie wynosi mniej niż 10 m[1].

Szczegółowe przepisy instrukcji określają m.in. postanowienia ogólne, podstawy matematyczne opracowania mapy, jej treść dla skali 1:5000, a ponadto[1]:

  • opracowanie projektu technicznego
  • prace przygotowawcze
  • sporządzenie mapy, w tym:
    • prace polowe
    • opracowanie pierworysu
    • obliczenie powierzchni obrębów
    • sporządzenie matrycy
    • sporządzenie operatu

Instrukcja definiowała również pojęcie mapy zasadniczej, jako mapy o treści i formie dostosowanej do głównych potrzeb gospodarczych, stanowiącej podstawowy dokument geodezyjny, podlegający bieżącej aktualizacji i umożliwiający łatwe uzyskanie map pochodnych[1].

Instrukcję techniczną C-III zastąpiła w 1979 instrukcja techniczna K-1 (1979) ("Opracowanie mapy zasadniczej") oraz wytyczne techniczne do tej instrukcji: K-1.6[3].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c d e Instrukcja techniczna C-III. Warszawa: GUGiK, 1963.
  2. na podstawie dekretu z 13 czerwca 1956 o państwowej służbie geodezyjnej i kartograficznej. Dz.U. nr 25, poz. 115
  3. Instrukcja techniczna K-1. Warszawa: GUGiK, 1987.

Zapoznaj się z zastrzeżeniami dotyczącymi pojęć prawnych w Wikipedii.

  • p
  • d
  • e
Instrukcje techniczne GGK / GUGiK
obowiązujące do 1979
Dział B
  • instrukcja B-II
  • instrukcja B-III
  • instrukcja B-IV
  • instrukcja B-V
  • instrukcja B-IX
Dział C
  • instrukcja C-I
  • instrukcja C-III
  • instrukcja C-IV
Dział D
  • instrukcja D-II
Instrukcje techniczne GGK / GUGiK
obowiązujące w latach 1979–2012
Ogólne – O
Geodezyjne – G
Kartograficzne – K
Wytyczne techniczne GGK / GUGiK
Geodezyjne – G
Kartograficzne – K
GIS
  • GIS-3
  • GIS-4
Instrukcje i wytyczne
w geodezji kolejowej
  • instrukcja D-19 (1996)
  • instrukcja D-19 (2000)
  • Warunki Id-1 (D-1)
  • Instrukcja Ig-1
  • Wytyczne Ig-6
  • Standard Ig-7
Instrukcje i wytyczne MPC
  • Instrukcja MPC