Język sindhi
Obszar | Pakistan, Indie, Hongkong, Oman, Singapur | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Liczba mówiących | ok. 30 mln[1] | ||||||
Pismo/alfabet | arabskie, dewanagari | ||||||
Klasyfikacja genetyczna | |||||||
| |||||||
Status oficjalny | |||||||
język urzędowy | Indie (Gujarat i Radżastan) | ||||||
Organ regulujący | ?↗ | ||||||
Ethnologue | 2 prowincjonalny↗ | ||||||
Kody języka | |||||||
ISO 639-1 | sd | ||||||
ISO 639-2 | snd | ||||||
ISO 639-3 | snd | ||||||
IETF | sd | ||||||
Glottolog | sind1272 | ||||||
Ethnologue | snd | ||||||
GOST 7.75–97 | снд 600 | ||||||
WALS | sdh | ||||||
W Wikipedii | |||||||
| |||||||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język sindhi – język z grupy indyjskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się około 30 mln ludzi, głównie w pakistańskiej prowincji Sindh.
W XIV–XVIII w. był rozwiniętym językiem literackim, stosowanym zwłaszcza w poezji sufickiej. Sindhi wykazuje wpływ substratu drawidyjskiego, jego cechą szczególną jest bogaty system fonologiczny (46 fonemów spółgłoskowych), obecność spółgłosek iniektywnych oraz 16 samogłosek. Zarówno w Pakistanie, jak i w Indiach ma status języka urzędowego na poziomie regionalnym.
Przypisy
- ↑ Ethnologue
- p
- d
- e
indoaryjskie |
|
---|---|
irańskie |
- Britannica: topic/Sindhi-language
- БРЭ: 3664160
- SNL: sindhi
- DSDE: sindhi