Lekkie Podwozie Gąsienicowe

Lekkie Podwozie Gąsienicowe
Ilustracja
LPG w wersji wozu dowodzenia (WD)
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

Huta Stalowa Wola

Typ pojazdu

transporter opancerzony

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

2+

Historia
Prototypy

2009

Produkcja

od 2010

Dane techniczne
Silnik

6-cylindrowy silnik wysokoprężny MTU 6V199 TE20 o mocy 260 kW

Transmisja

automatyczna, ZF LSG-1000

Pancerz

poziom I STANAG 4569

Długość

7,37 m

Szerokość

2,87 m

Prześwit

0,4 m

Masa

16-18 ton

Osiągi
Prędkość

60 km/h

Zasięg pojazdu

500 km

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)

1,2 m

Rowy (szer.)

2,0 m

Kąt podjazdu

60%

Przechył boczny

30%

Dane operacyjne
Wyposażenie
pokładowy zestaw urządzeń łączności wewnętrznej FONET
Użytkownicy
Polska, Ukraina
Multimedia w Wikimedia Commons

Lekkie Podwozie Gąsienicowe (LPG), również: Uniwersalny Nośnik Gąsienicowy – polski lekki transporter opancerzony i podwozie systemów uzbrojenia opracowane przez Centrum Produkcji Wojskowej HSW.

Historia

Pojazd został skonstruowany w odpowiedzi na potrzebę wozu dowodzenia dla Dywizjonowego Modułu Ogniowego Regina samobieżnych armatohaubic Krab. Początkowo w 2004 roku wóz dowodzenia systemu kierowania ogniem Azalia zabudowano na kołowym transporterze Ryś, który jednak nie został przyjęty w szerszym zakresie na uzbrojenie Wojska Polskiego[1]. W 2008 roku Wojska Lądowe zdecydowały wykorzystać na potrzeby wozów dowodzenia przebudowane podwozia wycofywanych haubic samobieżnych 2S1 Goździk, produkowanych wcześniej przez Hutę Stalowa Wola (HSW) na licencji radzieckiej[1]. Głęboka przebudowa pojazdów została opracowana przez Centrum Produkcji Wojskowej HSW we współpracy z niemiecką firmą FFG (Flensburger Fahrzugbau GmbH), która opracowała nowoczesny zespół napędowy G4 typu powerpack (silnik ze skrzynią biegów i osprzętem), hydrostatyczny układ przeniesienia napędu i stanowisko kierowcy[1]. W ten sposób powstał pojazd nazwany przez producenta Lekkie Podwozie Gąsienicowe (LPG), określany też od pierwszego zastosowania jako WD/WDSz[1].

Pierwszy prototyp LPG został ukończony w 2009 roku i zaprezentowany na salonie MSPO we wrześniu tego roku[1]. W kolejnym roku zamontowano na nim wyposażenie wersji dowódczo-sztabowej, z którym pomyślnie ukończył badania typu w 2011 roku[1]. Pierwsze trzy wozy dowodzenia (prototyp WDSz i dwa WD) zostały przekazane armii 30 listopada 2012 roku, w składzie pierwszego modułu dywizjonowego haubic Krab[1]. Do 2017 roku 11 Mazurski Pułk Artylerii otrzymał etatowe 11 pojazdów (2 WDSz dowódcy i szefa sztabu dywizjonu i 9 WD dowódców baterii i plutonów ogniowych)[1]. Do 2024 roku mają być dostarczone dalsze 44 pojazdy, w tym 4 WDSz[1]. Do końca 2021 roku dostarczono ogółem 37 pojazdów[2].

Kilka pojazdów przekazano Siłom Zbrojnym Ukrainy wraz z haubicami Krab podczas inwazji Rosji wiosną 2022 roku[3].

W 2019 roku zaprezentowano dla moździerza samobieżnego M120G demonstrator pojazdu z zawieszeniem hydropneumatycznym firmy Horstman[4]. Dalszy rozwój LPG zakłada zastosowanie ulepszonego układu jezdnego z sześcioma kołami nośnymi w miejsce siedmiu, z trzema kołami podtrzymującymi na każdej z burt, i tym samym rezygnację z elementów podwozia 2S1 na rzecz nowo wykonanych[4]. Zwiększy to masę pojazdu z 18 do 21 ton, ale przy tym zostanie zmniejszona pracochłonności i koszty wykonania pojazdu[4].

Opis

Konstrukcja pojazdu opiera się na podwoziu produkowanych w HSW licencyjnych haubic samobieżnych 2S1 Goździk[1]. W jego konstrukcji wykorzystano dolną część tzw. „wannę”, z odkupowanych od wojska podwozi wycofywanej haubicy Goździk razem z kołami jezdnymi, napędowymi i napinającymi, a wyższa przednia płyta i nadbudówka zostały wykonane na nowo w HSW z blach pancernych grubości 10 mm[1]. Podwozie posiada 7 par kół jezdnych. Zawieszenie kół jezdnych, niezależne, oparte na wahaczach i wałkach skrętnych. Tzw. „wanna” była dodatkowo od wewnątrz wzmacniana opancerzeniem ze stali ARMOX i podwyższana pod zabudowę wozów dowodzenia lub przystosowana do instalacji systemu wieżowego moździerza Rak[5] [a].

Wprowadzone w latach 80. XX wieku, rosyjskie wozy automatycznego dowodzenia artylerią 1W12 Maszyna, używane w wojsku polskim, zbudowane na siedmiokołowym podwoziu MT-LBu, identycznym z Goździkiem, były „dawcą organów” - elementów układów jezdnych i zawieszenia - dla nowych Lekkich Podwozi Gąsienicowych, budowanych też na kupowanych podwoziach 2S1 z uszkodzonym układem jezdnym i zwieszeniem[6]

Największą różnicą, w stosunku do protoplasty 2S1, poza wyglądem kadłuba, jest zastosowany system napędowy. Napęd stanowi chłodzony cieczą, 6-cylindrowy silnik wysokoprężny MTU 6V199 TE20 o mocy 260 kW[7] i maksymalnym momencie obrotowym 1730 Nm[8]. Jednostka napędowa sprzężona jest z automatyczną przekładnią LSG-1000[8] marki ZF Friedrichshafen AG. Zespół napędowy w postaci power-packa[9] umieszczony jest z przodu pojazdu, co poprawia bezpieczeństwo załogi oraz usprawnia serwisowanie. Pomimo stosunkowo niewielkiej masy (16-17 t.)[8] pojazd nie posiada zdolności pływania[9]. Podwozie posiada możliwość zainstalowania systemu wieżowego, osadzonego w tylnej części kadłuba.

Wersje

Artyleryjski Wóz Dowodzenia WD – wóz dowódczy na podwoziu gąsienicowym[7]. Artyleryjskie wozy dowodzenia przeznaczone są do realizacji przedsięwzięć w zakresie przygotowania i kierowania ogniem, rozwijania punktów dowodzenia, pozyskiwania i opracowywania danych o warunkach strzelania oraz informacji rozpoznawczych, niezbędnych do rażenia obiektów przeciwnika. Wozy te zapewniają samodzielne działanie plutonów ogniowych w systemie dowodzenia i kierowania ogniem. W przypadku zniszczenia Wozu dowodzenia dowódcy kompanii wsparcia, Wozy dowodzenia dowódców plutonów ogniowych przejmują jego zadania[10]. Wóz wyposażony jest w:

  • informatyczno-elektroniczny system kierowania ogniem Topaz[10],
  • uzbrojenie pokładowe w postaci karabinu maszynowego 7,62 UKM-2000 zamontowanego na obrotnicy (zapas 2000 nabojów)[1],
  • przyrządy obserwacyjne do prowadzenia obserwacji w dzień i w nocy dla dwóch członków załogi, w tym dowódcy[10],
  • urządzenie filtrowentylacyjne oraz system obrony przed bronią ABC[10],
  • system samoobrony Obra-3C SSP-1C z 12 wyrzutniami granatów kalibru 81 mm[1],
  • system przeciwpożarowy w przedziale silnikowym i układ tłumienia wybuchu w przedziale załogowym[10],
  • środki łączności wewnętrznej i zewnętrznej oraz wyposażenie teleinformatyczne wraz z odbiornikiem GPS[10].

Pojazd wchodzi w skład Dywizjonowego Modułu Ogniowego (DMO) Regina dla armatohaubic AHS Krab[11]. Kadłub pojazdu zapewnia ochronę balistyczną na poziomie I wg STANAG 4569[10].

Wóz Dowodzenia (DMO)

Wóz Dowódczo-sztabowy WDSz – wóz dowódczo-sztabowy. Wozy dowódczo-sztabowe i dowódcze przeznaczone są do zapewnienia miejsc pracy dowódcy dywizjonu, szefowi sztabu, dowódcy baterii i dowódcy plutonu ogniowego oraz współpracujących z nimi osób funkcyjnych, wspomagania informatycznego procesów planistyczno-decyzyjnych w systemie dowodzenia i kierowania ogniem dywizjonu, oraz utrzymywania łączności[12]. Wóz wyposażony jest w:

  • pokładowy zespół agregatu prądotwórczego[12],
  • urządzenie filtrowentylacyjno-klimatyzacyjne[12],
  • system samoobrony pojazdu Obra-3 SSP-1[12],
  • system przeciwpożarowy i tłumienia wybuchu KIDDE-DEUGRA[12],
  • uzbrojenie pokładowe w postaci karabinu UKM-2000 zamontowanego na obrotnicy[12],
  • dwa ogrzewacze Air Top EVO 5500[12],
  • pokładowy zestaw urządzeń łączności wewnętrznej FONET oraz łączność zewnętrzna[12],
  • wyposażenie teleinformatyczne wraz z odbiornikiem GPS[12],
  • informatyczno-elektroniczny system kierowania ogniem Topaz[12].

Pojazd wchodzi w skład Dywizjonowego Modułu Ogniowego (DMO) Regina dla armatohaubic AHS Krab[11]. Kadłub pojazdu zapewnia ochronę balistyczną na poziomie I wg STANAG 4569[10].

M120G – nośnik gąsienicowy automatycznie ładowanego moździerza kalibru 120 mm[13].

Prototyp moździerza RAK na podwoziu gąsienicowym LPG

Uwagi

  1. Andrzej Kiński w opracowaniu Zmodyfikowane podwozie gąsienicowe do moździerza Rak i wozów dowodzenia - nowa propozycja Huty Stalowa Wola twierdzi, że do budowy jednego LPG wykorzystywano 2 podwozia 2S1.


Przypisy

  1. a b c d e f g h i j k l m Kiński 2021 ↓, s. 13-14.
  2. Tomasz Dmitruk. Modernizacja Wojsk Lądowych 2021-2035. „Nowa Technika Wojskowa”. 9/2022, s. 17, wrzesień 2022. Magnum-X. ISSN 1230-1655. 
  3. Maksim Panasovskyi: Ukrainian Armed Forces for the first time showed how command and staff vehicles for AHS KRAB artillery systems work. gagadget.com, 28 lipca 2022. [dostęp 2022-09-17]. (ang.).
  4. a b c Kiński 2021 ↓, s. 17-18.
  5. Kolejna odmiana Raka? Nie tylko [online], defence24.pl, 9 listopada 2021 [dostęp 2024-06-23]  (pol.).
  6. Zanim powstał Krab: Jak polska zbrojeniówka zdobyła Goździka [online], defence24.pl, 26 grudnia 2022 [dostęp 2024-06-25]  (pol.).
  7. a b KT, Armatohaubica kalibru 155 mm Krab [online], defence24.pl, 9 grudnia 2012 [dostęp 2014-04-24] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-24]  (pol.).
  8. a b c HSW, Wozy dowódczo-sztabowe (WDSz) i dowódcze (WD) [online], Huta Stalowa Wola S.A. [dostęp 2014-04-24] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-24]  (pol.).
  9. a b e-RAPORT MSPO 1/2009 – Stalowowolskie nowości MSPO [online], Altair, 31 sierpnia 2009 [dostęp 2014-04-24] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-24]  (pol.).
  10. a b c d e f g h Artyleryjski wóz dowodzenia AWD na podwoziu gąsienicowym [online] .
  11. a b Pierwszy moduł Regina [online], www.milmag.pl [dostęp 2021-01-21]  (pol.).
  12. a b c d e f g h i j Wóz dowódczo-sztabowy / dowódczy na podwoziu gąsienicowym [online] [dostęp 2021-01-21] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-03] .
  13. Moździerze samobieżne M120G/M120K [online], Huta Stalowa Wola S.A. [dostęp 2024-07-31]  (pol.).

Bibliografia

  • Andrzej Kiński. Zmodyfikowane podwozie gąsienicowe do moździerza Rak i wozów dowodzenia - nowa propozycja Huty Stalowa Wola. „Wojsko i Technika”. Nr 5/2021, maj 2021. Warszawa. ISSN 2450-1301. 

Linki zewnętrzne

  • Dane techniczne moździerza SMG 120 mm Rak w serwisie producenta. hsw.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)].
  • Wozy dowódczo-sztabowe (WDSz) i dowódcze (WD) w serwisie producenta
  • Składowisko wozów 1W12 Maszyna dawców organów dla LPG w HSW


  • p
  • d
  • e
Pojazdy używane przez Wojsko Polskie po II wojnie światowej
Czołgi
Działa pancerne i samobieżne
Bojowe wozy piechoty i
transportery opancerzone
Samochody pancerne
Pojazdy techniczne
Pojazdy saperskie
Ciągniki artyleryjskie
Samochody terenowe
Motocykle i quady
  • M-72
  • Yamaha FZ6
  • Yamaha XT 660
  • Honda TRX-300 FW
  • Honda TRX 400 4x4
  • Polaris Sportsman
  • Arctic Cat 400
Samochody ciężarowe
Samochody inne
Polskie konstrukcje prototypowe[A]
  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar as at au av aw Produkcji polskiej.