Pavao Žanić

Pavao Žanić
Ilustracja
Kraj działania

Bośnia i Hercegowina

Data i miejsce urodzenia

20 maja 1918
Kaštel Novi

Data i miejsce śmierci

11 stycznia 2000
Split

Miejsce pochówku

Kaštel Novi, Katedra Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła w Mostarze

Biskup mostarsko-duvnijski
Okres sprawowania

1980–1993

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1 czerwca 1941

Nominacja biskupia

9 grudnia 1970

Sakra biskupia

2 maja 1971

Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

2 maja 1971

Konsekrator

Petar Čule

Współkonsekratorzy

Smiljan Franjo Cekada
Frane Franić

Współkonsekrowani biskupi
Želimir Puljić 14 stycznia 1990
Ratko Perić 14 września 1992

Pavao Žanić (ur. 20 maja 1918 w Kaštel Novi, zm. 11 stycznia 2000 w Splicie) – bośniacki duchowny katolicki, biskup mostarsko-duvnijski w latach 1980–1993, administrator apostolski diecezji Trebinje-Mrkan[1].

Życiorys

Biskup Žanić urodził się w 1918 w Kaštel Novi w Chorwacji. Studiował filozofię i teologię w Splicie. Święceń kapłańskich udzielił mu bp Kvirin Bonefačić 1 czerwca 1941[2]. W 1970 papież Paweł VI mianował go koadiutorem diecezji mostarsko-duvnijskiej, tytularnym biskupem Edistiany. Ordynariuszem został w 1980[1].

Początkowo bp Žanić był przychylny objawieniom maryjnym w Medziugorie – miasteczko znajduje się na terenie diecezji mostarsko-duvnijskiej. Później zmienił zdanie, wchodząc z konflikt z duszpasterzującymi w Kościele św. Jakuba w Medjugorie franciszkanami. W kwietniu 1986 bp Žanić przedłożył negatywną opinię dotyczącą objawień kard. Josephowi Ratzingerowi, ówczesnemu prefektowi Kongregacji Nauki Wiary. Konferencja Episkopatu Jugosławii zleciła mu zbadanie sprawy Medziugoria[3].

W 1993, osiągając wiek 75 lat, bp Žanić przeszedł na emeryturę. Jego następcą został bp Ratko Perić. Bp Žanić zmarł 11 stycznia 2000 w Splicie[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c David M. Cheney: Bishop Pavao Žanić †. www.catholic-hierarchy.org, 2011-04-20. [dostęp 2013-06-04]. (ang.).
  2. ↑ Pavao Žanić. www.cbismo.com. [dostęp 2013-06-04]. (serb.-chorw.).
  3. ↑ Pavao Žanić: The Truth About Medjugorje. 1990. (ang.).
  • p
  • d
  • e
Diecezja duvnijska (VI w. - XVII w.)
  • Malchus (590–597)
  • Ivan de Hoio (ok. 1313)
  • Madije (1337–1345)
  • Ivan (ok. 1345)
  • Guerin (ok. 1347)
  • Stjepan (1355–1371)
  • Ivan (ok. 1383–1384)
  • Petar Petra Telikona (ok. 1394)
  • Juraj (ok. 1412)
  • Blaž de Navara (ok. 1419)
  • Nikola (1426–1433)
  • Hugo Fornetus (1433–1439)
  • Jeronim Trogiranin (1439–1459)
  • Nikola Zadranin (1460–1464)
  • Vid de Ruscis (1489–1495)
  • Tomás de Córdoba (1507–1514)
  • Alvaro Salas Sánchez (1514–1520)
  • Andrija Klement de Turrecremata (1520–1520)
  • Nikola de Berganicio (1536–1544)
  • Daniel Vocacio (1551–1575)
  • Daniel Vladimirović Neretvanin (do 1590)
  • Nikola Ugrinović (1597–1606)
  • Marijan Maravić (1645–1647)
  • Pavao Posilović (1655–1656)
  • Mihalj Jahnn (1658–1663)
Diecezja makarska (XVII w. - 1735)
  • Bartol Kačić-Žarković (1615–1645)
  • Petar Kačić (1646–1660/1661)
  • Marijan Lišnjić (1646–1686)
  • Nikola Bjanković (1693–1730)
Wikariat apostolski Bośni i Hercegowiny (1735–1881)
  • Matija Delivić (1735–1740)
  • Pavao Dragičević (1740–1767)
  • Marijan Bogdanović (1767–1772)
  • Marko Dobretić (1772–1784)
  • Augustin Botoš-Okić (1784–1798)
  • Grgo Ilijić (1798–1813)
  • Augustin Miletić (1813–1832)
  • Rafael Barišić (1832–1853)
  • Anđeo Kraljević (1854–1879)
  • Paškal Buconjić (1880–1881)
Diecezja mostarsko-duvnijska (od 1881)
  • ISNI: 0000000013908561
  • VIAF: 40187658
  • LCCN: no2018156530
  • GND: 119404958