Cerkiew Podwyższenia Krzyża Świętego w Zwierzyniu
A-1476 z dnia 27.11.1995 | |||||||||||
kościół filialny | |||||||||||
Państwo | Polska | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||
Miejscowość | Zwierzyń | ||||||||||
Wyznanie | |||||||||||
Kościół | |||||||||||
Parafia | |||||||||||
Wezwanie | Jana Chrzciciela | ||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie gminy Olszanica | |||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego | |||||||||||
Położenie na mapie powiatu leskiego | |||||||||||
49°26′28,7″N 22°23′00,9″E/49,441306 22,383583 | |||||||||||
|
Cerkiew Podwyższenia Krzyża Świętego w Zwierzyniu − filialna cerkiew greckokatolicka, znajdująca się w miejscowości Zwierzyń, zbudowana w XVIII w.
Po 1947 cerkiew opuszczona i zdewastowana. Od 1971 użytkowana jako filialny kościół rzymskokatolicki pw. św. Mikołaja.
Świątynię wpisano w 1995 do rejestru zabytków[1].
Historia obiektu
Cerkiew zbudowana w XVIII w., a może nawet w XVII. Do 1805 parafialna, później popadła w ruinę. Po remoncie, w 1844 ponownie konsekrowana. Odnowiona w 1936. Po wysiedleniach w latach 1945–47 opuszczona i zdewastowana, a wyposażenie rozkradzione. W latach następnych przejęta przez Kościół rzymskokatolicki i od 1971 pełni funkcję kościoła filialnego parafii w Myczkowcach[2][3].
Architektura i wyposażenie
Budowla murowana z kamienia, orientowana, jednonawowa. Trójdzielna, niewielkie prezbiterium zamknięte półkoliście[4].
Do 1922 w cerkwi znajdował się metalowy, emaliowany krzyż z pierwszej połowy XIII w. wykonany w Limoges we Francji, który wydobyto z pobliskiej studni i znajduje się obecnie w Muzeum Diecezjalnym w Przemyślu[2].
- Elewacja frontowa
- Wnętrze
- Elewacja boczna
Wokół cerkwi
Obok świątyni znajduje się metalowa dzwonnica i otacza ją kamienne ogrodzenie.
Przypisy
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 23 lipca 2024 [dostęp 2021-06-06] .
- ↑ a b Stanisław Kryciński: Cerkwie w Bieszczadach. Oficyna Wydawnicza Rewasz, Pruszków 2005, s. 87-89. ISBN 83-89188-38-4. OCLC 69495051.
- ↑ Stanisław Kryciński: Zabytkowe cerkwie południowo-wschodniej Polski. Oficyna Wydawnicza Rewasz, Warszawa 2017, s. 1, 2. ISBN 978-83-62460-96-0.
- ↑ Maciej Skowroński, Arkadiusz Komski, Agata Skowrońska-Wydrzyńska: Cerkwie bieszczadzkie. Wydawnictwo "Fundacja", Nowy Sącz 2001, s. 15. ISBN 83-913147-2-3.
- p
- d
- e