Es-dur
Es-dur – gama durowa, której toniką jest es. Składa się z dźwięków: es, f, g, as, b, c, d.
Gama Es-dur zapisana za pomocą | |
Gama Es-dur zapisana za pomocą |
Pokrewną jej molową tonacją paralelną jest c-moll[1], jednoimienną molową – es-moll.
Es-dur to także akord, zbudowany z pierwszego (es), trzeciego (g) i piątego (b) stopnia gamy Es-dur.
Akord Es-dur | |
Znane dzieła w tonacji Es-dur:
- Ludwig van Beethoven – III Symfonia Eroica, V Koncert fortepianowy
- Wolfgang Amadeus Mozart – XXXIX symfonia (KV 543), XXII koncert fortepianowy (KV 482)
- Gustav Mahler – VIII Symfonia
- Ferenc Liszt – I Koncert fortepianowy
- Fryderyk Chopin – Walc op. 18 Grande Valse Brillante
- Johann Sebastian Bach – Preludium i fuga Es-dur
Zobacz też
Przypisy
- ↑ FranciszekF. Wesołowski FranciszekF., Zasady muzyki, wyd. 7, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1986, s. 127, ISBN 83-224-0250-3 .
Linki zewnętrzne
- E♭ major scale. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).
- E♭ major chord. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).
- p
- d
- e
W czerwonym pierścieniu znajdują się nazwy tonacji durowych, w zielonym – molowych. Teoretycznie istniejące, ale niestosowane w praktyce tonacje enharmoniczne zapisane są drobną czcionką. W zewnętrznym szarym pierścieniu pokazane są odpowiadające danej gamie znaki przykluczowe.