F-moll
f-moll – gama molowa, której toniką jest f. Jej dźwięki w odmianie naturalnej to: f, g, as, b, c, des, es. Zapis tonacji f-moll zawiera cztery bemole.
Gama f-moll w odmianie harmonicznej (z VII stopniem podwyższonym o półton):
Gama f-moll w odmianie doryckiej (z VI i VII stopniem podwyższonym o półton w stosunku do gamy f-moll naturalnej):
Równoległą gamą durową jest As-dur[1], jednoimienną durową – F-dur.
Nazwa f-moll oznacza także akord, zbudowany z pierwszego (f), trzeciego (as) i piątego (c) stopnia gamy f-moll.
Akord f-moll | |
Znane dzieła w tonacji f-moll:
- Fryderyk Chopin – II Koncert fortepianowy
- Franz Schubert – Moment Musical
- Antonio Vivaldi – Koncert op.8 nr 4 Zima (L'Inverno)
- Johann Sebastian Bach – Preludium i Fuga nr 12 z 2. tomu Das Wohltemperierte Klavier (BWV 881).
- Johann Sebastian Bach – Preludium i Fuga BWV 534
Zobacz też
Zobacz multimedia związane z tematem: F-moll |
Zobacz hasło f-moll w Wikisłowniku |
- pokrewieństwo tonacji
- skala molowa
- znaki przykluczowe
Przypisy
- ↑ FranciszekF. Wesołowski FranciszekF., Zasady muzyki, wyd. 7, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1986, s. 127, ISBN 83-224-0250-3 .
Linki zewnętrzne
- F minor scale. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).
- F minor chord. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).
- p
- d
- e
W czerwonym pierścieniu znajdują się nazwy tonacji durowych, w zielonym – molowych. Teoretycznie istniejące, ale niestosowane w praktyce tonacje enharmoniczne zapisane są drobną czcionką. W zewnętrznym szarym pierścieniu pokazane są odpowiadające danej gamie znaki przykluczowe.
- SNL: f-moll