Regiment Grenadierów Lubelskich

Regiment Grenadierów Lubelskich – polski oddział piechoty wchodzący w skład wojsk powstańczych okresu insurekcji kościuszkowskiej.

Został sformowany w maju 1794 z kantonistów 5-dymowych Lubelszczyzny. Posiadał wtedy około 1000 żołnierzy^[1]. W połowie czerwca składała się z dwóch batalionów i liczył 1200 kosynierów i pikinierów. W kolejnych miesiącach ich liczba wynosiła nieco ponad 700^[2]. 2 listopada regiment stał w obozie pod Pragą, a jego liczebność wynosiła 973 głów. Posiadał już wtedy w swoim składzie żołnierzy batalionu gen. mjr. Piotra Potockiego^[3].

Pierwszym dowódcą regimentu był płk Aleksander Sokoł, a jego zastępcą ppłk Michał Pągowski. Pierwszym majorem był Michał Mathey, a drugim – Jan Lachowski. Na pierwszego kapitana 30 czerwca wyznaczony był Maciej Straszewski. Patent na drugiego kapitana otrzymał 24 lipca Wincenty Bojarski. Trzecim kapitanem został Teodor Borkowski, a czwartym Rafał Obiezierski. Ponadto w regimencie służyli między innymi: sztabskpt. Ignacy Lipiński i chorąży Antoni Wolski^[4].

• płk Aleksander Sokoł
• ppłk Michał Pągowski

• Krzysztof Bauer: Wojsko koronne powstania kościuszkowskiego. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1981. ISBN 83-11-06605-1.
• Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925. Brak numerów stron w książce
• Bolesław Twardowski: Wojsko Polskie Kościuszki w roku 1794. Poznań: Księgarnia Katolicka, 1894. Brak numerów stron w książce
• Leonard Ratajczyk, Jerzy Teodorczyk: Wojsko powstania kościuszkowskiego w oczach współczesnych malarzy. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07090-3. Brak numerów stron w książce