Cessna 180
Cessna 180 | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | Stany Zjednoczone | ||
---|---|---|---|
Producent | Cessna | ||
Typ | samolot turystyczny | ||
Załoga | 1 | ||
Historia | |||
Data oblotu | 1953 | ||
Lata produkcji | 1953–1981 | ||
Liczba egz. | 6193 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | Continental O-470 | ||
Moc | 230 KM | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 10,92 m | ||
Długość kadłuba | 7,98 m | ||
Wysokość | 2,36 m | ||
Powierzchnia nośna | 16,2 m² | ||
Profil skrzydła | NACA 2412 / NACA 0012 | ||
Masa | |||
Własna | 771 kg | ||
Startowa | 1202 kg (180,180A-F) / 1270 kg (180G-K) | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 148 kt (274 km/h) | ||
Prędkość przelotowa | 142 kt (263 km/h) | ||
Prędkość minimalna | 48 kt (89 km/h) | ||
Prędkość wznoszenia | 1100 ft/min | ||
Pułap | 17700 ft (5400 m) | ||
Zasięg | 890 NM (1650 km) | ||
Dane operacyjne | |||
Liczba miejsc | |||
4 | |||
|
Cessna 180 – samolot turystyczny amerykańskiej firmy Cessna, został oblatany w 1953 roku. Samolot to wczesna wersja Cessny 182 i 185. Cessna 180 służyła także w wersji wojskowej w wielu krajach. Na pokład Cessny 180 wchodziły 4 osoby. Produkcję zakończono w 1981 roku. Samolot odniósł duży sukces rynkowy tak samo jak jego późniejsze wersje 182 i 185.
Historia
Cessna 180 powstała jako odpowiedź na zapotrzebowanie samolotu o większym udźwigu niż Cessna 170. Prototyp, zarejestrowany jako N41697, oblatano 26 Maja 1952 roku. Wszystkie wersje były wyposażone w podwozie klasyczne (z kółkiem tylnym), w roku 1956 powstała wersja z kółkiem przednim, dla odróżnienia nazwana Cessna 182 Skylane. Ponadto w roku 1960 Cessna wprowadza do produkcję znaczącą cięższą, mocniejszą odmianę jako model 185, również wyposażoną w podwozie klasyczne. Przez pewien czas produkowano wszystkie trzy wersje[1].
Konstrukcja
Płatowiec jest konstrukcji całkowicie metalowej, wykonany z aluminium. Kadłub konstrukcji półskorupowej, z poszyciem nitowanym do wręg i podłużnic. Skrzydła wsparte zastrzałem, podobnej konstrukcji, z poszyciem nitowanym do dźwigarów i podłużnic. Podwozie w układzie klasycznym, podwozie główne wykonane ze stali sprężynującej, podwozie tylne składało się ze sterowalnego kółka zamocowanego do rury stalowej. W latach 1953–1963, montowano dwa okna w bokach kadłuba, natomiast od 1964 dodano trzecie, identyczne jak modelu 185. Cessna 180 jest przystosowana do montażu pływaków lub nart zamiast konwencjonalnego podwozia.
Wersje
Nazwa | Silnik | Moc | Masa startowa | Data certyfikacji |
---|---|---|---|---|
180 | Continental O-470-A/J/K | 225/230 KM | 1157 kg (2550 lb) | 23 grudnia 1952 |
180A | Continental O-470-K | 230 KM | 1202 kg (2650 lb) | 17 grudnia 1956 |
180B | Continental O-470-K | 230 KM | 1202 kg (2650 lb) | 22 sierpnia 1958 |
180C | Continental O-470-L/R | 230 KM | 1202 kg (2650 lb) | 8 lipca 1959 |
180D | Continental O-470-L/R | 230 KM | 1202 kg (2650 lb) | 14 czerwca 1960 |
180E | Continental O-470-L/R | 230 KM | 1202 kg (2650 lb) | 21 września 1961 |
180F | Continental O-470-L/R | 230 KM | 1202 kg (2650 lb) | 25 czerwca 1962 |
180G | Continental O-470-L/R | 230 KM | 1270 kg (2800 lb) | 19 lipca 1963 |
180H | Continental O-470-L/R | 230 KM | 1270 kg (2800 lb) | 17 czerwca 1964 |
180J | Continental O-470-R/S | 230 KM | 1270 kg (2800 lb) | 13 października 1972 |
180K | Continental O-470-U | 230 KM | 1270 kg (2800 lb) | 19 sierpnia 1976 |
Na podstawie Certyfikatu Typu[2]
Wojskowi użytkownicy
Wersje wojskowe oparte na 180E i 180H, oznaczono U-17. Wyposażone zostały w mocniejszy 300 konny silnik Continental IO-520-D i zwiększono ich maksymalną masę startową do 3350 lb (1610 kg)[3]
- Australia
- Gwatemala
- Honduras
- Izrael
- Meksyk
- Nikaragua
- Filipiny
- Salwador
- Tajlandia
- Urugwaj
- Wietnam Południowy
- Południowa Afryka
Przypisy
- p
- d
- e
Jednosilnikowe | |
---|---|
Dwusilnikowe | |
Seria Citation |
|
Śmigłowce |
|
Wojskowe |
- p
- d
- e