Latham 43
Grupa żołnierzy przy łodzi latającej Latham 43 HB3. | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | Francja | ||
---|---|---|---|
Producent | Latham Cie. Societe Industrie de Caudebec | ||
Typ | rozpoznawczo-bombowa łódź latająca | ||
Konstrukcja | dwupłatowa łódź latająca o konstrukcji mieszanej | ||
Załoga | 4 (pilot, obserwator, 2 strzelców pokładowych) | ||
Historia | |||
Data oblotu | 1924 | ||
Lata produkcji | 1924 – ? | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | 2 silniki rzędowe Lorraine-Dietrich 14 | ||
Moc | 400 KM (294 kW) | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 22,50 m | ||
Długość | 15,60 m | ||
Wysokość | 5,50 m | ||
Powierzchnia nośna | 125,00 m² | ||
Masa | |||
Własna | 3600 kg | ||
Startowa | 5400 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 160 km/h | ||
Prędkość wznoszenia | 3,5 m/s | ||
Pułap | 5000 m | ||
Zasięg | 840 km | ||
Długotrwałość lotu | 7 h | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
2 – 4 karabiny maszynowe Lewis kal. 7,69 mm (ruchome – w niektórych egzemplarzach sprzężone po 2) 400 kg bomb (w wyrzutnikach pod płatem dolnym) | |||
Użytkownicy | |||
Francja, Polska | |||
|
Latham 43 – francuska rozpoznawczo-bombowa łódź latająca z okresu międzywojennego.
Historia
W 1924 roku we francuskiej wytwórni lotniczej Latham Cie. Societe Industrie Caudebec w Caudebec-en-Caux opracowano ciężką łódź latającą przeznaczoną do rozpoznania i bombardowania. Jeszcze w tym samym roku została ona oblatana i wprowadzona do produkcji seryjnej. Samoloty seryjne zostały oznaczone jako Latham 43HB3.
Użycie
Samolot Latham 43 po wprowadzeniu do produkcji seryjnej był wprowadzany do lotnictwa francuskiej marynarki wojennej, lecz z uwagi na jego niezbyt nowoczesną budowę, dostaw tych zaniechano, a następnie maszyny skierowano do jednostek treningowych.
Użycie w lotnictwie polskim
W 1926 roku samoloty Latham 43 zostały zakupione we Francji dla lotnictwa polskiego. 8 samolotów Latham 43 otrzymał Morski Dywizjon Lotniczy w Pucku. W dywizjonie przeznaczone one zostały do bombardowania i dalekiego rozpoznania, przydzielone zostały do Eskadry Niszczycielskiej (nazwanej także Eskadrą Dalekiego Wywiadu).
Służyły one do patrolowania morza za linią wód terytorialnych, do sygnalizowania ruchu okrętów i statków oraz przelatujących samolotów obcych. Używano ich także do holowania celów powietrznych, korygowania ognia artylerii, wykonywania zdjęć lotniczych, wyszukiwania torped i min szkolnych.
Poza zadaniami typowo wojskowymi wykonywano na nich loty pokazowe w głąb kraju, wodując m.in. w Gdyni oraz na Wiśle w Warszawie, Krakowie i Tyńcu koło Krakowa. Na samolotach tych wykonano także rajd z Pucka do Lipawy na Łotwie.
Samoloty Latham 43 były wycofywane sukcesywnie z użycia w latach 1929–1934 roku z powodu ich zużycia. Ostatni samolot tego typu eksploatowany był do 1934 roku.
Opis konstrukcji
Samolot Latham 43 była to czteromiejscowa dwupłatowa rozpoznawczo-bombowa łódź latająca o konstrukcji mieszanej.
Kadłub miał kształt łodziowy z odpowiednio wyprofilowanym dnem, który mógł stykać się z powierzchnią wody przy dużej prędkości. Rozbryzgi fal rozchodziły się wówczas na boki na powierzchni wody i łączyły się daleko za rufą łodzi latającej we wzburzony warkocz, nie przeszkadzając w poruszaniu się jej na wodzie. Kadłub miał konstrukcję drewnianą i kryty był w całości sklejką.
W przedniej części kadłuba znajdowało się stanowisko dla ruchomego karabinu maszynowego (lub dwóch sprzężonych) obsługiwanego przez strzelca. Przed komorą płatów usytuowano w kadłubie odkrytą kabinę z dwoma miejscami obok siebie – pilota z lewej i obserwatora z prawej strony. Za komorą płatów znajdowało się tylne stanowisko z ruchomym karabinem maszynowym (lub dwoma sprzężonymi) obsługiwanym przez drugiego strzelca.
Kadłub przechodził na końcu w statecznik kierunku, do którego przymocowany był ster kierunku. Do usterzenia pionowego zamocowano przy pomocy podpórek zastrzałowych usterzenie poziome. Całe usterzenie miało konstrukcję drewnianą i kryte było płótnem.
Do górnej środkowej części kadłuba zamocowano płat dolny, który wyposażono w dwa pływaki ustateczniające. Do płata dolnego za pomocą kilku par słupków zamocowano płat górny. Płaty między sobą usztywnione były cięgnami stalowymi. Płaty miały konstrukcję dwudźwigarową, konstrukcję drewnianą i kryte były płótnem. Lotki znajdowały się na obu płatach.
Napęd stanowiły dwa silniki rzędowe chłodzone cieczą zamontowane w komorze płatów na kozłach z rur stalowych w niedużej odległości od obu stron kadłuba. Chłodnice umieszczono z boku każdego silnika przy słupkach wewnętrznych. Zbiornik paliwa umieszczono w części środkowej górnego płata.
Bibliografia
- Andrzej Morgała: Samoloty w polskim lotnictwie morskim. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1985, s. 131–133. ISBN 83-206-4078-8.
Linki zewnętrzne
- Zdjęcie samolotu
- p
- d
- e
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar as at au av aw ax ay az ba bb bc bd be bf bg bh bi bj bk bl bm bn bo bp bq br bs bt bu bv bw bx by bz ca cb cc cd ce cf cg ch ci cj ck cl cm cn co cp cq cr cs ct cu obcej produkcji lub konstrukcji, używane przez Wojsko Polskie