Caudron G.III
Caudron G.III w muzeum w Madrycie | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | Francja | ||
---|---|---|---|
Producent | Société des Avions Caudron | ||
Typ | szkolny | ||
Konstrukcja | półtorapłat drewniany | ||
Załoga | 2 (uczeń i instruktor) | ||
Historia | |||
Data oblotu | 1914 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | 1 × Le Rhône, 7-cylindrowy rotacyjny | ||
Moc | 80 KM (59 kW) | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 13,40 m | ||
Długość | 6,40 m | ||
Wysokość | 2,55 m | ||
Powierzchnia nośna | 27,00 m² | ||
Masa | |||
Własna | 446 kg | ||
Startowa | 734 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 115 km/h | ||
Prędkość wznoszenia | 2,30 m/s | ||
Pułap | 3000 m | ||
Zasięg | 405 km | ||
Długotrwałość lotu | 4 godziny | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
opcjonalne: karabin maszynowy małego kalibru, małe bomby wyrzucane ręcznie | |||
Użytkownicy | |||
Belgia, Francja, Polska, Portugalia, Rosja, Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Włochy | |||
Rzuty | |||
|
Caudron G.III – francuski samolot szkolny zaprojektowany w 1913 roku w firmie Société des Avions Caudron w Moulinneaux.
Historia
Samolot Caudron G.III został zaprojektowany w rodzinnej wytwórni lotniczej braci Gastona i René Caudron – Société des Avions Caudron(inne języki) w Moulinneaux we Francji w 1913 roku.
Była to bardzo nietypowa konstrukcja, półtorapłat napędzany 7-cylindrowym silnikiem rotacyjnym Le Rhône o mocy 80 KM obracającym się z dwułopatowym drewnianym śmigłem na wale korbowym zamocowanym w gondoli. Gondola w kształcie łódki miała dwa fotele i wyposażona była w podwójne stery. Uczeń lub pilot siedział z tyłu, a z przodu tuż za zbiornikiem paliwa znajdowało się miejsce instruktora lub obserwatora względnie pasażera. Płaty były dwudźwigarowe, o cienkich żeberkach przechodzących za tylnym dźwigarem w bambusowe płaskie i elastyczne listewki, które pełniły wolę lotek. Lotki umieszczone były tylko na górnym płacie. Statecznik poziomy przytwierdzony był do czterech podłużnych listew, z których dwie były przedłużeniem płóz przeciwkapotażowych, a dwie pozostałe zamocowano do górnego płata. Sztywność konstrukcji zapewniały odciągi z drutu stalowego. Do statecznika poziomego przymocowano dwa stateczniki pionowe ze sterami kierunku. Podwozie w kształcie płóz miało cztery kółka, po dwa z każdej strony, osadzone na dwóch krótkich osiach resorowanych sznurem gumowym. Pierwsze samoloty zbudowano na początku 1914 roku.
Początkowo samoloty te przeznaczone były do szkolenia, lecz po wybuchu I wojny światowej zaczęto produkować je dla potrzeb lotnictwa francuskiego. Gdzie stosowano je jako samoloty obserwacji pola walki, bombardowania i do współpracy z artylerią. Samoloty wersji rozpoznawczej oznaczone Caudron G.III A2 były uzbrojone w 1 karabin maszynowy obsługiwany przez obserwatora. Dzięki lekkiej konstrukcji i łatwości lądowania w przygodnym terenie, używano ich również do wysadzania agentów poza linie frontu na terytorium przeciwnika. Lotnictwo francuskie używało ich przede wszystkim na froncie zachodnim i Bałkanach.
Samolotów tych używało również lotnictwo brytyjskie, samoloty te były produkowane w Wielkiej Brytanii na licencji i posiadały inny silnik – 10-cylindrowy gwiazdowy Anzani o mocy 100 KM (74 kW).
Samolotów Caudron G.III używano także do szkolenia pilotów w lotnictwie Francji, Wielkiej Brytanii, Rosji, Belgii, Portugalii, Włoch i USA.
Łącznie zbudowano ponad 2800 maszyn Caudron G.III w wytwórni we Francji, oraz na licencji w Wielkiej Brytanii, Włoszech i Portugalii.
Użycie w lotnictwie polskim
Po zakończeniu I wojny światowej samoloty Caudron G.III przybyły w maju 1919 roku w ramach Francuskiej Szkoły Pilotów w ilości 20. Samoloty bazowały na lotnisku mokotowskim w Warszawie. Pod koniec 1920 roku zakupiono jeszcze we Francji 20 samolotów tego typu i przydzielono je do wojskowych szkół lotniczych, gdzie służyły do szkolenia wstępnego pilotów do 1926 roku. W 1928 roku samoloty Caudron G.III z wojska przekazane zostały do aeroklubów, gdzie używane były jeszcze do 1934 roku[1].
Na tych samolotach wyszkoliło się wielu polskich pilotów m.in. Franciszek Żwirko w 1923 roku przeszedł na nim wstępne szkolenie, a następnie w latach 1924–1925 latał na nim jako instruktor w Bydgoszczy oraz w 1929 roku w Akademickim Aeroklubie Warszawskim.
Przypisy
- ↑ Skrzydlata Polska i 44'1970 ↓, s. 14.
Bibliografia
- Andrzej Morgała: Samoloty wojskowe w Polsce 1918-1924. Warszawa: Bellona, 1997, s. 196-199. ISBN 83-11-08576-5.
- Ryszard Kaczkowski. Caudron G-III. „Skrzydlata Polska”. 44/1970, 25 października 1970. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
Linki zewnętrzne
- Samoloty braci Caudron w witrynie The Pioneers (ang.)
- p
- d
- e
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar as at au av aw ax ay az ba bb bc bd be bf bg bh bi bj bk bl bm bn bo bp bq br bs bt bu bv bw bx by bz ca cb cc cd ce cf cg ch ci cj ck cl cm cn co cp cq cr cs ct cu obcej produkcji lub konstrukcji, używane przez Wojsko Polskie
- p
- d
- e
Samoloty myśliwskie | |
---|---|
Samoloty bombowe |
|
Samoloty wielozadaniowe i szkolne |
|
Samoloty rozpoznawcze i lekkie bombowce | |
Wodnosamoloty i łodzie latające |
|
Konstrukcje prototypowe |