Friedrichshafen FF.49
Dane podstawowe | |||
Państwo | Cesarstwo Niemieckie | ||
---|---|---|---|
Producent | Flugzeugbau Friedrichshafen GmbH | ||
Typ | wodnosamolot bombowy i patrolowy | ||
Konstrukcja | dwupłat o konstrukcji mieszanej, podwozie pływakowe | ||
Załoga | 2 | ||
Historia | |||
Data oblotu | 1917 | ||
Lata produkcji | 1917–1919 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | 1 silnik rzędowy, 6-cylindrowy Benz Bz.IV | ||
Moc | 220 KM (162 kW) | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 16,70 m | ||
Długość | 11,60 m | ||
Wysokość | 4,50 m | ||
Powierzchnia nośna | 71,40 m² | ||
Masa | |||
Własna | patrz tabelka | ||
Startowa | patrz tabelka | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | patrz tabelka | ||
Prędkość przelotowa | patrz tabelka | ||
Prędkość wznoszenia | patrz tabelka | ||
Pułap | patrz tabelka | ||
Zasięg | 700 km (FF.49C) | ||
Długotrwałość lotu | 6 h | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
patrz tabelka | |||
Użytkownicy | |||
Cesarstwo Niemieckie, Polska | |||
|
Friedrichshafen FF.49 – niemiecki wodnosamolot bombowy i patrolowy. Zaprojektowany i zbudowany w 1917 roku w niemieckiej wytwórni lotniczej Flugzeugbau Friedrichshafen GmbH.
Historia
Wodnosamolot Friedrichshafen FF.49 powstał w specjalizującej się w budowie tego typu samolotów wytwórni Flugzeugbau Friedrichshafen GmbH. Jego konstrukcje oparto na konstrukcji wcześniejszego typu Friedrichshafen FF.33 produkowanego już w tej wytwórni. Wodnosamolot FF.49 miał podobny układ dwupłata, napęd i podwozie, różnił się przede wszystkim wytrzymalszą konstrukcją i kształtem kadłuba – jego tylna część za kabinami załogi była bardziej odchylona do góry w celu ochrony przed uderzeniami fal podczas wodowania i startu z powierzchni wody. Prototyp samolotu oblatano na początku 1917 roku.
Ponieważ wodnosamolot miał dobre osiągi dowództwo niemieckiego lotnictwa zamówiło dwie jego odmiany: bombową oznaczoną Friedrichshafen FF.49B i patrolową – Friedrichshafen FF.49C. Produkcję seryjną odmiany patrolowej FF.49C uruchomiono w maju 1917 roku, a odmiany bombowej FF.49B w połowie 1917 roku.
Wodnosamolot Friedrichshafen FF.49 miał płaty dwudźwigarowe o konstrukcji drewnianej, pokryte płótnem. Lotki znajdowały się na obu płatach. Płaty były usztywnione trzema parami słupków stalowych oraz cięgnami stalowymi. W kadłubie z przodu mieścił się silnik rzędowy chłodzony cieczą. Za silnikiem rozmieszczono jedną za drugą dwie kabiny odkryte, osłonięte małym wiatrochronem. W wersji patrolowej FF.49C kabina przednia była kabiną pilota, tylna obserwatora, w wersji bombowej FF.49B zaś w przedniej kabinie siedział bombardier lub podczas szkolenia uczeń, tylna stanowiła kabinę pilota z urządzeniami sterowniczymi i podstawowymi przyrządami pokładowymi. W kadłubie znajdowały się również zbiorniki paliwa o pojemności maksymalnej 6600 litrów. W tylnej części kadłuba zamontowane było usterzenie klasyczne o konstrukcji drewnianej i pokryciu płóciennym. Kadłub miał konstrukcję kratownicową drewnianą, krytą płótnem. Podwozie stanowiły dwa pływaki drewniane o dwóch redanach, przytwierdzone do dolnego płata i bocznej ściany kadłuba rurami stalowymi.
Obie odmiany wodnosamolotu kierowano sukcesywnie do jednostek lotniczych niemieckiej marynarki wojennej. Do końca I wojny światowej wyprodukowano łącznie 261 wodnosamolotów Friedrichshafen FF.49, obu odmian, z tej liczby w lotnictwie niemieckim znalazło się 37 wodnosamolotów FF.49B i 215 wodnosamolotów FF.49C.
Użycie samolotu w lotnictwie polskim
Jeden wodnosamolot Friedrichshafen FF.49B został w 1920 roku zakupiony w niemieckiej prywatnej firmie inż. Utgoffa. Skierowano go na wyposażenie Bazy Lotnictwa Morskiego w Pucku, gdzie używany był do szkolenia w Szkole Lotnictwa Morskiego. Eksploatowano go do 1924 roku.
Opis techniczny
Wodnosamolot Friedrichshafen FF.49B był ciężkim dwumiejscowym wodnosamolotem bombowym, dwupłatem o konstrukcji mieszanej. Podwozie pływakowe – stałe. Napęd silnik rzędowy. Śmigło dwułopatowe, drewniane.
Dane lotno-taktyczne
Model | FF.49B | FF.49C |
Rozpiętość (m) | 16,70 | 16,70 |
Długość (m) | 11,60 | 11,60 |
Masa własna (kg) | 1432 | 1485 |
Masa całkowita (w locie) (kg) | 2097 | 2135 |
Prędkość maksymalna (km/h) | 152 | 140 |
Prędkość przelotowa (km/h) | 140 | 130 |
Prędkość wznoszenia (m/s) | 2,5 | 1,7 |
Pułap (m) | 3500 | 3000 |
Długotrwałość lotu (godzinach) | 6 | 6 |
Napęd | 1 silnik rzędowy, 6-cylindrowy Benz Bz.IV o mocy 220 KM (162 kW) | 1 silnik rzędowy, 6-cylindrowy Benz Bz.IV o mocy 220 KM (162 kW) |
Uzbrojenie strzeleckie | nie posiadał | 2 karabiny maszynowe (ruchomy – obserwatora, stały – pilota) |
Uzbrojenie bombowe | bomby podwieszane pod płat dolny oraz przewożone w kabinie bombardiera | nie posiadał |
Załoga | 2 (pilot, bombardier) | 2 (pilot, obserwator) |
- p
- d
- e
- p
- d
- e
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar as at au av aw ax ay az ba bb bc bd be bf bg bh bi bj bk bl bm bn bo bp bq br bs bt bu bv bw bx by bz ca cb cc cd ce cf cg ch ci cj ck cl cm cn co cp cq cr cs ct cu obcej produkcji lub konstrukcji, używane przez Wojsko Polskie